Γλαύκος Κληρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 30: Γραμμή 30:


==Σπουδές==  
==Σπουδές==  
Ο Γλάυκος Κληρίδης σπούδασε νομική στο "Kings College" του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πήρε τον τίτλο L.L.B. τo 1948. Στη συνέχεια το 1951 αναγορεύθηκε Barrister-at-Law στο Gray's Ιnn και από το 1951 μέχρι το 1960 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο.
Ο Γλαύκος Κληρίδης σπούδασε νομική στο "Kings College" του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πήρε τον τίτλο L.L.B. τo 1948. Στη συνέχεια το 1951 αναγορεύθηκε Barrister-at-Law στο Gray's Ιnn και από το 1951 μέχρι το 1960 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο.


==Ε.Ο.Κ.Α.==
==Ε.Ο.Κ.Α.==
Γραμμή 40: Γραμμή 40:
Άσκησε το λειτούργημα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αναπληρωτής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του στο εξωτερικό. Στη διάσκεψη του Λονδίνου που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για την αναζήτηση λύσης του [[Κυπριακό πρόβλημα|Κυπριακού προβλήματος]] ανέλαβε την αρχηγία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας.
Άσκησε το λειτούργημα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αναπληρωτής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του στο εξωτερικό. Στη διάσκεψη του Λονδίνου που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για την αναζήτηση λύσης του [[Κυπριακό πρόβλημα|Κυπριακού προβλήματος]] ανέλαβε την αρχηγία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας.


Στις 23 Ιουλίου 1974 ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας, λόγω του [[πραξικόπημα|πραξικοπήματος]] και της [[τουρκική εισβολή|τουρκικής εισβολής]] σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του [[Σύνταγμα|Συντάγματος]]. Τα καθήκοντα αυτά τα άσκησε μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα κατά την οποία επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Αρχιεπίσκοπος Μακάριος|Αρχιεπίσκοπος Μακάριος]], ο οποίος είχε εξαναγκασθεί από το πραξικόπημα να την εγκαταλείψει στις 16 Ιουλίου 1974. Τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακάριος, όσο και η [[Βουλή των Αντιπροσώπων|Βουλή των Αντιπροσώπων]] ευχαρίστησαν δημόσια τον Γλαύκο Κληρίδη για το έργο που επιτέλεσε κατά την περίοδο αυτή.
Στις 23 Ιουλίου 1974 ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας, λόγω του [[πραξικόπημα|πραξικοπήματος]] και της [[τουρκική εισβολή|τουρκικής εισβολής]] σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του [[Σύνταγμα|Συντάγματος]]. Άσκησε αυτά τα καθήκοντα μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα κατά την οποία επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Αρχιεπίσκοπος Μακάριος|Αρχιεπίσκοπος Μακάριος]], ο οποίος είχε εξαναγκασθεί από το πραξικόπημα να την εγκαταλείψει στις 16 Ιουλίου 1974. Τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακάριος, όσο και η [[Βουλή των Αντιπροσώπων|Βουλή των Αντιπροσώπων]] ευχαρίστησαν δημόσια τον Γλαύκο Κληρίδη για το έργο που επιτέλεσε κατά την περίοδο αυτή.


Το Φεβρουάριο του 1969 ίδρυσε το [[Ενιαίο Κόμμα|Ενιαίο Κόμμα]] και το Μάιο του 1976 ίδρυσε το [[Δημοκρατικό Συναγερμό|Δημοκρατικό Συναγερμό]] από επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της [[Προοδευτική Παράταξη|Προοδευτικής Παράταξης]] και του [[Δημοκρατικο Εθνικο Κόμμα|Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος]]. Το 1968 ο Γλαύκος Κληρίδης ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στις [[διακοινοτικές συνομιλίες|διακοινοτικές συνομιλίες]]. Από αυτή τη θέση διεξήγαγε συνομιλίες με τον [[Ντενκτάς|Ντενκτάς]] μέχρι τον Απρίλιο του 1976.
Το Φεβρουάριο του 1969 ίδρυσε το [[Ενιαίο Κόμμα|Ενιαίο Κόμμα]] και το Μάιο του 1976 ίδρυσε το [[Δημοκρατικό Συναγερμό|Δημοκρατικό Συναγερμό]] με επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της [[Προοδευτική Παράταξη|Προοδευτικής Παράταξης]] και του [[Δημοκρατικο Εθνικο Κόμμα|Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος]]. Το 1968 ο Γλαύκος Κληρίδης ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στις [[διακοινοτικές συνομιλίες|διακοινοτικές συνομιλίες]]. Από αυτή τη θέση διεξήγαγε συνομιλίες με τον [[Ντενκτάς|Ντενκτάς]] μέχρι τον Απρίλιο του 1976.


΄Ελαβε μέρος στις συζητήσεις του Κυπριακού προβλήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και εκπροσώπησε την Κύπρο αρκετές φορές. Επίσης διατέλεσε Πρόεδρος του [[Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός|Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού]] από το 1961 μέχρι το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Με την έγκριση του Πάπα Ιωάννη του 23ου του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου.
΄Ελαβε μέρος στις συζητήσεις του Κυπριακού προβλήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και εκπροσώπησε την Κύπρο αρκετές φορές. Επίσης διατέλεσε Πρόεδρος του [[Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός|Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού]] από το 1961 μέχρι το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Με την έγκριση του Πάπα Ιωάννη του 23ου του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου.


Κατά τις Βουλευτικές εκλογές του 1981, 1985 και 1991, επικεφαλής του Συνδυασμού του Δημοκρατικού Συναγερμού, εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ως Πρόεδρος του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού μέχρι της εκλογής του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1993.
Κατά τις Βουλευτικές εκλογές του 1981, 1985 και 1991, ως επικεφαλής του Συνδυασμού του Δημοκρατικού Συναγερμού, εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, με την ιδιότητα του Προέδρου του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού μέχρι την εκλογή του στη θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1993.


==Προεδρία==
==Προεδρία==
Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του απονεμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος. Ο Γλαύκος Κληρίδης επανεξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 15 Φεβρουαρίου 1998.
Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του απονεμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος. Επανεξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 15 Φεβρουαρίου 1998.


Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του (1993-2003)η Κύπρος άκμασε σημαντικά. Σταθεροποιήθηκε η οικονομία της χώρας και έγινε το πλουσιότερο από τα δέκα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004. Η κυβέρνηση Κληρίδη πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως προσωπικότητα ήταν ιδιαίτερα σεβαστός από τους ηγέτες του κόσμου την περίοδο της προεδρίας του αλλά και σε τοπικό επίπεδο ήταν σεβαστός ηγέτης λόγω των επιτευγμάτων του. Έχασε ένα μέρος της δημοτικότητας του λόγω της ισχυρής υποστήριξής του στο Σχέδιο Ανάν για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Ενώ το 65% της τουρκοκυπριακής κοινότητας ψήφισε υπέρ του σχεδίου στο δημοψήφισμα, ο Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο με περισσότερο από 75% της λαϊκής ψήφου.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του (1993-2003) η Κύπρος άκμασε σημαντικά. Σταθεροποιήθηκε η οικονομία της χώρας και έγινε το πλουσιότερο από τα δέκα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004. Η κυβέρνηση Κληρίδη πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά την περίοδο της προεδρίας του ήταν ιδιαίτερα σεβαστός από τους ηγέτες του κόσμου του αλλά και σε τοπικό επίπεδο λόγω των επιτευγμάτων του. Έχασε ένα μέρος της δημοτικότητας του λόγω της ισχυρής υποστήριξής του στο Σχέδιο Ανάν για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Το 65% της τουρκοκυπριακής κοινότητας ψήφισε υπέρ του σχεδίου στο δημοψήφισμα, ενώ οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο με περισσότερο από 75% της λαϊκής ψήφου.


Το 2003 επαναδιεκδίκησε την προεδρία, αλλά έχασε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Το 2003 επαναδιεκδίκησε την προεδρία, αλλά έχασε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.


Είχε δημοσιεύσει το βιβλίο Η Κατάθεση μου σε τέσσερις τόμους, καθώς και το βιβλίο Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003.
Είχε δημοσιεύσει το βιβλίο "Η Κατάθεση μου σε τέσσερις τόμους", καθώς και το βιβλίο "Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003".


==Προσωπική Ζωή==
==Προσωπική Ζωή==
372

επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης