Κυπριακοί χοροί

Ο κυπριακός λαός εκφράζει όλα όσα πέρασε μέσα από τα ιστορικά γεγονότα, τη βαθιά του φιλοπατρία και το θαυμασμό στους γενναίους και τα κατορθώματα τους, μέσω του χορού. Ο χορός είναι η παράδοση των Κυπρίων.

Γενικά

Ο κυπριακός λαός εκφράζει όλα όσα πέρασε μέσα από τα ιστορικά γεγονότα, τη βαθιά του φιλοπατρία και το θαυμασμό στους γενναίους και τα κατορθώματα τους, μέσω του χορού. Ο τρόπος ζωής των κατοίκων, η γεωγραφική θέση, τα ήθη και έθιμα και φυσικά τα κατά καιρούς ιστορικά γεγονότα και η κοινωνική θέση του άντρα και της γυναίκας (πατριαρχική οικογένεια), διαμόρφωσαν ανάλογα και τους κυπριακούσ χορούς. Οι κύπριοι αγαπούν τον χορό και τον χρησιμοποιούν σε όλες τις κοινωνικές και γιορταστικές εκδηλώσεις τους, όπως τοπικά πανηγύρια, οικογενειακά γλέντια και στα καφενεία.

Στοιχεία του κυπριακού χορού

Σημαντικό στοιχείο του κυπριακού χορού ήταν ο αυτοσχεδιασμός γιατί τον χορεύουν δύο άτομα και κυριαρχούσε το στοιχείο της σύγκρισης και ο ανταγωνισμός για επίδειξη της λεβεντιάς και της τέχνης τους.

-Χαρακτηριστικά των κυπριακών χορών:

• Το ύφος

Oι αντρικοί χοροί είναι εύθυμοι και ζωηροί με καθίσματα και κτυπήματα, οι γυναικείοι είναι συνεσταλμένοι και ντροπαλοί.

• Το στήσιμο των χεριών

Τα χέρια στους άντρες είναι ανοικτά και τεντωμένα στα πλάγια με ζωηρή κίνηση, στις γυναίκες είναι λυγισμένα περίπου στο ύψος των ώμων με ρυθμικές και χαριτωμένες κινήσεις ισορροπίας, με ή χωρίς μαντήλι.

• Ξεχωριστά

Λόγω των αυστηρών ηθών, οι άντρες χορεύουν χωριστά από τις γυναίκες. Θεωρούνταν ανήθικο η γυναίκα να χορεύει με πηδήματα, καθίσματα, κουνήματα του κορμιού και του στήθους, κτυπήματα των ποδιών και κροταλίσματα των δακτύλων. Η μόνη περίπτωση που χορεύουν μαζί, άντρας και γυναίκα, είναι στον γάμο τους.

Οι βασικοί και πιο χαρακτηριστικοί χοροί είναι οι αντικριστοί ή καρ(τ)σιλαμά(δ)ες από την τούρκικη λέξη «καρτσί» που σημαίνει αντίκρυ. Αποτελούνται από μια σειρά χορούς και εκτελούνται αυστηρά με την σειρά τους [ 1ος, 2ος, 3ος, 4ος, 5ος ή Μπάλος). Τους αντικριστούς τους χορεύουν αποκλειστικά δύο άτομα (μόνο άντρες ή μόνο γυναίκες).

Αντρικοί κυπριακοί χοροί

Είναι ζωηροί και δίνουν την ευκαιρία στους χορευτές να δείξουν τις ικανότητες τους.

Οι καρτσιλαμάδες όπου στέκεται ο ένας απέναντι στον άλλο προκλητικά Έχουν το δικό τους περιορισμένο χώρο ή αλλάζουν θέση με το συγχορευτή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χοροί εκτελούνταν κατά παραγγελιά και αυτό ήταν σεβαστό από όλους.

Καλός χορευτής θεωρούνταν εκείνος που πρωτοτυπούσε ή που έκανε τα δικά του. -Σε πολλά μέρη θεωρούσαν καλό χορευτή εκείνον που, όπως έλεγαν, χόρευε «πάνω στο βελόνι» ή «σε ένα μάρμαρο» (λαϊκή έκφραση που σημαίνει μία πλάκα με διαστάσεις 40 X 40 εκ. περίπου).

Σημασία για το κράτημα του ρυθμού είχε το τσάκρισμα των δακτύλων (πρόκληση κρότου με τα δάκτυλα). Με την εισαγωγή του χορού γίνεται το σκόνισμα των δακτύλων είτε από το χώμα είτε από το τακούνι της μπότας , κάτι σαν τελετή.

Αρχίζουν με τον 1ο και συνεχίζουν με το 2ο και 3ο, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι και μπορεί να θεωρηθούν και σαν ένας χορός. Μεταξύ 3ου και 4ου παρεμβάλλεται τραγούδι, το λεγόμενο τσιάττισμα που είναι το ταίριασμα φράσεων. Λέγεται και τρα(γ)ουδιστός ή της τραουθκιάς . Είναι δίστιχα της στιγμής, που ταιριάζουν κατά την περίσταση. Εδώ οι χορευτές σταματούν τον χορό, ενώ στο γύρισμα της μουσικής (ππεστρέφιν) χορεύουν και πάλι. Ακολουθεί ο 5ος ή μπάλος που είναι συνυφασμένος με τραγούδι-τύπου αμανέ σε βυζαντινή κλίμακα και με αυτοσχέδια μελωδία, που απαιτεί καλοφωνάρη.

Τη σειρά ακολουθούσε ο συρτός που έχει την ίδια διαδικασία με τον γυναικείο.

Ακολουθούσε ο ζεϊππέκκικος, που είναι ατομικός και περιλαμβάνει σύνθετα βήματα, δίνοντας την ευκαιρία στον χορευτή να κινηθεί ελεύθερα στο χώρο και να επιδείξει την δεξιοτεχνία του με αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και ποικιλία από φιγούρες.

στο τέλος χόρευαν τον καροτσέρη, που εντάσσεται στην κατηγορία των χορών τύπου νησιώτικης σούστας η χασαποσέρβικου, με διαφορετικά βήματα από όλους τους άλλους, εκρηκτικές φιγούρες καθισμάτων και κτυπήματα των ποδιών με τα χέρια.