Ππαλουζές

Φαγητό
Ιστορία
Είδος Γεύματος	{{{type_of_meal}}}
Περιοχή Φημισμένη	{{{area_famous_for}}}
Περίοδος Κατανάλωσης	{{{period_consumed}}}
Άλλο Όνομα	{{{alternative_name}}}
Παρασκευή
Κύρια Συστατικά	{{{main_ingredients}}}
Τρόπος Ψησίματος	{{{cooking_method}}}
Τρόπος Σερβιρίσματος	{{{serving_method}}}
Συνοδεύεται	{{{accompanied_by}}}

Ο ππαλουζές είναι Κυπριακό επιδόρπιο που έχει ως πρώτη ύλη το σταφύλι. Ο ποιοτικός ππαλουζές φτιάχνεται με σταφύλια ώριμα, υγιή με μέτρια περιεκτικότητα σε νερό.

Πώς φτιάχνεται

Τα σταφύλια συνθλίβονται (αλέθονται) με ειδική μηχανή σε πιθάρι. Στο κέντρο του πιθαριού ανοίγεται ανάμεσα στα στέμφυλα (ζίβανα) μια μεγάλη οπή και σ’αυτή τοποθετείται ένα καλάθι χωρίς χέρι. Σ’αυτό μαζεύεται από μόνος του ο χυμός του σταφυλιού, ο μούστος (αλλιώς μουστάρι). Μια μεγάλη τσίγκινη κουτάλα, η κολόκα, μεταφέρει το μουστάρι σε μια μεγάλη χάλκινη κασαρόλα πάνω από την οποία τοποθετείται ένα τρυπητό στο οποίο συγκρατούνται τα κουκούτσια και οι φλούδες του σταφυλιού. Εδώ τελειώνει το πρώτο στάδιο της παραγωγής του μουσταριού.

Ακολουθεί το δεύτερο στάδιο. Πρέπει η διαδικασία να γίνει την ίδια μέρα για να έχουμε "ξανθό" μουστάρι. Σε περίπτωση που γίνει την επομένη το μουστάρι θα είναι πιο σκούρο γιατί η φύση θα έχει ξεκινήσει το ζύμωμα του μούστου και τη μετατροπή του σε κρασί. Το μουστάρι λοιπόν τοποθετείται σε δυνατή φωτιά και όταν βράσει βγάζει αφρούς που απομακρύνονται με τρυπητή κουτάλα. Έτσι το μουστάρι καθαρίζεται αρχίζει να παίρνει καλύτερο χρώμα.

Όταν το άφρισμα σταματήσει τοποθετείται στο μουστάρι λίγο «χώμα» που είναι ειδικής ποιότητας ασβεστόλιθος. Ακολουθεί έντονο άφρισμα. Ο αφρός απομακρύνεται όπως και προηγουμένως. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται αρκετές φορές έως ότου το μουστάρι αποκτήσει την επιθυμητή γεύση. Η γεύση πρέπει να είναι γλυκιά και λίγο πικάντικη. Εάν συνεχίσουμε να βάζουμε «χώμα» το μουστάρι θα αφρίζει και θα γίνεται πιο γλυκό και πιο ξανθό αλλά θα χάσει την πικάντική του γεύση. Από χημικής άποψης ο ασβεστόλιθος αφενός εξουδετερώνει τα οξέα του μουσταριού και το κάνει πιο γλυκό, αφετέρου αντιδρά με διαλυτά άλατα που βρίσκονται στο μουστάρι και τα κάνει αδιάλυτα. Τα αδιάλυτα αυτά άλατα απομακρύνονται με τους αφρούς και έτσι το μουστάρι γίνεται πιο ξανθό.

Το μουστάρι αφού κρυώσει μπορεί να φυλαχθεί σε δροσερό μέρος ή στο ψυγείο. Συνήθως την επομένη αρχίζει από αυτό η ετοιμασία του παλουζέ.

Το μουστάρι αδειάζεται σε κατσαρόλα (ή χαρτζί). Σ’ αυτό προστίθεται αλεύρι σε αναλογία ένα προς έξι και ανακατεύεται έως ότου σχηματιστεί ένα ομογενές μείγμα. Το μείγμα τοποθετείται σε δυνατή φωτιά. Παράλληλα αρχίζει το ανακάτεμά του με ειδική ξύλινη κουτάλα. Το ανακάτεμα πρέπει να είναι έντονο και η κουτάλα να ξύνει καλά τον πάτο της κατσαρόλας διαφορετικά το μείγμα θα κολλήσει και θα καεί δίνοντας κακή γεύση και εμφάνιση στον παλουζέ. Το ανακάτεμα συνεχίζεται έως ότου το μείγμα ψηθεί και αυτό φαίνεται από τις μεγάλες φουσκάλες που εμφανίζονται στην επιφάνεια (προσοχή μην καείτε!). Τότε η φωτιά χαμηλώνει και στο μείγμα τοποθετείται ροδόσταγμα και βασιλικός για αρωμάτισμα. Τώρα μπορεί η φωτιά να σβήσει και το κοπιαστικό ανακάτωμα να σταματήσει. Αδειάζουμε σε βαθουλά πιάτα. Σερβίρεται ζεστός ή παγωμένος.

Πως τρώγεται

Ο παλουζές τρώγεται ζεστός ή και κρύος. Οι μερακλήδες ξέρουν πως ο πιο καλός παλουζές είναι αυτός που μένει στην κατσαρόλα. Άλλοι προτιμούν ένα πιάτο ζεστό παλουζέ με καρυδόκουνες ή αθασόκουνες. Άλλοι προτιμούν το παλουζέ κρύο μαζί με παγωμένη ζιβανία και καρυδόκουνες.

Οι νοικοκυρές τεμαχίζουν τον κρύο παλουζέ και τα κομμάτια τα αφήνουν στον ήλιο για να στεγνώσουν. Μετά τα πασπαλίζουν με λίγο αλεύρι και τα φυλάουν σε ξηρό μέρος. Έτσι φτειάχνονται τα κιοφτέρκα. Το χειμώνα είναι άριστο συνοδευτικό της ζιβανίας. Δίνουν (λογω της γλυκόζης) πολλή ενέργεια στον οργανισμό! Έτσι κρατιούνταν οι γονιοί μας ζεστοί το χειμώνα καθώς κλάδευαν και τσάπιζαν τα αμπέλια για να καρπίσουν την επόμενη χρονιά.

Πηγές

http://www.soliacy.com/el/traditional-products/199-2011-10-12-16-47-04