Παύλος Λιασίδης

Παύλος Λιασίδης
Γενικές Πληροφορίες
Πραγματικό Όνομα	{{{real_name}}}
Σημαντικά Έργα	{{{important_works}}}
Βραβεύσεις	{{{awards}}}
Είδος Τέχνης	{{{kind_of_art}}}
Προσωπικά Στοιχεία
Γεννήθηκε	{{{born}}}
Πέθανε	{{{died}}}
Τόπος Γέννησης	{{{place_of_birth}}}
Εθνικότητα	{{{nationality}}}
Υπηκοότητα	{{{citizenship}}}
Σύζυγος	{{{spouse}}}
Παιδιά	{{{children}}}
Σπουδές	{{{studies}}}

Ο Παύλος Λιασίδης (23 Μαρτίου 1901 - 1985) ήταν Κύπριος λαϊκός ποιητής. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 23 Μαρτίου 1901 και πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερή στην Λάρνακα.

Βιογραφικά Στοιχεία

Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν της Ε' τάξης του Δημοτικού. Άσκησε κατά καιρούς διάφορα επαγγέλματα, όπως του βοσκού, του εποχιακού εργάτη και του περιβολάρη. Το 1924 παντρεύτηκε την Ελένη Κ. Σκάρπαρη με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Στην ποίηση άρχισε σαν ποιητάρης την περίοδο 1921-22. Αργότερα βγήκε από την ομαδική τεχνοτροπία των ποιητάρηδων, ανέπτυξε ένα δικό του προσωπικό στιλ και εξελίχτηκε σε έναν ιδιόρρυθμο τεχνίτη του στίχου και του λόγου και σε σημαντικό εκπρόσωπο της Κυπριακής λαϊκής ιδιωματικής ποίησης.

Βραβεύτηκε από την Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας το 1975 με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία.

Τα έργα του

Σε ηλικία μόλις 21 ετών δημοσιεύθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του Παύλου Λιασίδη, «Τα Τραγούδια του νησιού μου» (1928) και πέντε χρόνια αργότερα (1933) κυκλοφόρησαν «Τα φκιόρα της καρκιάς μου». Άλλες ποιητικές συλλογές του Παύλου Λιασίδη είναι «Η παραλλαή του τζαιρού» (1937), «Χάραμαν φου» (1944), «Γέννημαν νήλιου» (1946), «Μπρόεμαν» (1947), «Εντεκάμισι η ώρα» (1950), «Δώδεκα παρά δέκα» (1960), «Να πεθάνει ο χάρος» (1966), «Η Τζύπρος δίχως πούτρα» (1972), «Η σταυρωμένη Τζύπρος μας» (1976), «Με το χέρι του Παύλου Λιασίδη (1987), «Ποιητική αλληλογραφία» (με Χαράλαμπο Δημοσθένους) (1989). Όλες οι ποιητικές συλλογές έχουν συμπεριληφθεί και σε δίτομη έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο «Παύλου Λιασίδη Άπαντα» (2003). Εκτός από ποιήματα, ο Παύλος Λιασίδης ασχολήθηκε και με θεατρικά έργα όπως ο «Αλαβροστοισειώτης» (Α’ Βραβείο ΡΙΚ), «Ο μονογιός» (1982), «Αϊ Βασίλης» (παιδικό), «Δκυο ττεμπέληες» (παιδικό) (1946), «Το δράμα της ζωής μου», «Ο σουξουλιάρης», «Η αγάπη νικητής» (1935) και «Το θάμμαν» (1968).

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος Λιασίδης μέχρι το τέλος της ζωής του, μέχρι και τα 83 του χρόνια, έγραφε ποιήματα. Επίσης, ο λαϊκός μας ποιητής τιμήθηκε πολλές φορές για τις ποιητικές του συλλογές και την πλούσια παρακαταθήκη που άφησε στην κυπριακή κοινωνία.

Ποιητικές συλλογές

Τραγούδια του νησιού μου (1928), Τα φκιόρα της καρκιάς μου (1933), Η παραλλαή του τζαιρού (1937), Χάραμαν φου (1944), Γέννημαν νήλιου (1946), Μπρόεμαν (1947), Εντεκάμισι η ώρα (1950), Δώδεκα παρά δέκα (1960), Να πεθάνει ο χάρος (1966), Η Τζύπρος δίχως πούτρα (1972), Η σταυρωμένη Τζύπρος μας (1976), Με το χέρι του Παύλου Λιασίδη (1987), Ποιητική αλληλογραφία (με Χαράλαμπο Δημοσθένους) (1989).

Όλες οι ποιητικές συλλογές έχουν συμπεριληφθεί και σε δίτομη έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο "Παύλου Λιασίδη Άπαντα" (2003).

Θεατρικά έργα

Αλαβροστοισιώτης (Α' Βραβείο ΡΙΚ), Ο μονογιός (1982), Αϊ Βασίλης (παιδικό), Δκυο ττεμπέληες (παιδικό) (1946), Το δράμα της ζωής μου, Ο σουξουλιάρης, Η αγάπη νικητής (1935), Το θάμμαν (Β' Βραβείο ΡΙΚ) (1968).

Πηγές

• Κωνσταντίνος Γιαγκουλλής, 2003, "Παύλου Λιασίδη Άπαντα", Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, Λευκωσία.
• https://el.wikipedia.org/Παύλος_Λιασίδης