Χριστόφορος Σάββα
| Χριστόφορος Σάββα | |
|---|---|
| |
| Ζωγράφος | |
| Προσωπικά Στοιχεία | |
| Γεννήθηκε | 1924 |
| Πέθανε | 1968 |
| Τόπος Γέννησης | Μαραθόβουνος |
| Εθνικότητα | Κυπριακή |
Ο Χριστόφορος Σάββα γεννήθηκε το 1924 στον Μαραθόβουνο. Από το 1943 μέχρι το 1946 υπηρέτησε στο Κυπριακό Σύνταγμα του Αγγλικού Στρατού. Το 1947 μετανάστευσε στην Αγγλία όπου μέχρι το 1953 σπούδασε ζωγραφική στο St Martin’s School of Art και στο Heatherley’s School. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1954. Τον ίδιο χρόνο οργάνωσε την πρώτη του έκθεση με τον Roddy Maude-Roxby. To 1955 ίδρυσε μαζί με άλλους την Παγκύπρια Ένωση Φιλοτέχνων της οποίας ήταν πρόεδρος.
Από το 1956 - 1959 έζησε στο Παρίσι όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία του Andre Lhote.Αυτήν την περίοδο παρουσίασε έργα του τόσο στη Γαλλία όσο και στην Κύπρο.
Επέστρεψε στην Κύπρο το 1960και ίδρυσε την γκαλερί «Απόφαση» μαζί με τον Glyn Hughes. To 1960, υπό την αιγίδα της UNESCO εξέθεσε με τον Glyn Hughes και S. Burdau στην Βηρυτό. Το 1962 εκπροσώπησε την Κύπρο, μαζί με τον Αδαμάντιο Διαμαντή τον Πωλ Γεωργίου και τον A. Mentesh, στην έκθεση “Commonwealth Art Today” στο Λονδίνο. Το 1963 εξέθεσε ακουαρέλες πάνω σε ποιήματα του Θεοκλή Κουγιάλη. Το 1967 παντρεύτηκε την Christine Waterhouse.
To 1967 συμμετείχε με την υφασματογραφία Σταύρωση στη δημοπρασία που διοργανώθηκε στην Park Benet Gallery της Νέας Υόρκης για την ίδρυση Παγκόσμιου Κέντρου Ειρήνης στο Μπέλλα-Πάις, το 1968 σε αναδρομική έκθεση στο Ινστιτούτο Γκαίτε παρουσίασε τις συνθέσεις του με καρφίτσες. Αυτή ήταν η τελευταία έκθεση του στην Κύπρο. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου εκπροσώπησε μαζί με άλλους την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας.
Ο Σάββα πέθανε τον Ιούλιο του 1968 στο Sheffield της Αγγλίας.
Έργο
Η συμβολή του στην ανανέωση και την ένταξη της στα σύγχρονα διεθνή ρεύματα είναι αδιαμφισβήτητη. Ενώ ήταν βασικά ζωγράφος του εργαστηρίου, ποτέ δεν έπαψε να πειραματίζεται Από το 1961 άρχισε να δουλεύει με το ανάγλυφο σε τσιμέντο χρησιμοποιώντας καλούπια από πολυστερίνη. Δούλευε στο αρνητικό ατοιμάζοντας το καλούπι, κόβοντας την πολυστερίνη με μαχαίρι ή καίγοντας την με πυρογράφο για να δημιουργήσει κοιλότητες που θα έδιναν όγκους και εξοχές. Τα έργα που δημιούργησε με τσιμέντο έχουν συνήθως είναι μεγάλα σε μέγεθος και αποτελούνται από μικρότερες πλάκες που συναρμολογούνται. Γίνονταν ειδικά για να εντοιχιστούν σε αναγειρόμενες οικοδομές σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες Ανδρέα και Ιάκωβο Φιλίππου και ιδιαίτερα με τον Σταύρο Οικονόμου. Σ' αυτό το είδος δουλειάς, ύστερα από την προετοιμασία του καλουπιού ακολουθεί βασικά δύο διαδικασίες: στην πρώτη περίπτωση χύνεται το άσπρο τσιμέντο και μετά την αφαίρεση του καλουπιού χρωμάτιζε τις διάφορες επιφάνειες από πάνω, ενώ στην δεύτερη περίπτωση το χρώμα ανακατεύεται με το τσιμέντο όταν ζυμώνεται και χύνεται στις προκαθορισμένες περιοχές. Κάποτε το όλο έργο περιορίζεται σε ένα μόνο υλικό, το χρωματιστό τσιμέντο, αλλά τις πιο πολλές φορές εμπλούτιζε την υφή της σύνθεσης του με τη χρήση διαφόρων υλικών όπως βότσαλα, χρωματιστό γυαλί και χρωματιστά πλακάκια, τα οποία τοποθετούσε στο καλούπι πριν να χυθεί το τσιμέντο.