Πάφος
Η Πάφος είναι πόλη στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κύπρου η οποία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αρχαία βασίλεια της νήσου. Μεταξύ άλλων, ήταν διάσημο και ως κέντρο λατρείας της θεάς Αφροδίτης. Η πόλη χωρίζεται σε δύο επίπεδα: Στην Πάφο, γνωστή και ως Κτήμα το εμπορικό κέντρο της πόλης και την Κάτω Πάφο πού βρίσκεται χαμηλότερα και παραλιακά και είναι ο κατ' εξοχήν τουριστικός προορισμός του νησιού.
| Πάφος | |
|---|---|
| |
| Πάφος | |
| Γεωγραφικά Στοιχεία | |
| Συντεταγμένες | 34°46'21.7"N 32°25'59.8"E |
| Τοπική αυτοδιοίκηση | |
| Πληθυσμός | 32.754 (Δήμος) και περίπου 66.000 (Πόλη) |
| Ιστοσελίδα | |
| Πάφος | |
Ιστορία
Η πόλη της Πάφου έχει μιαν αξιόλογη ιστορία 2.300 χρόνων, μέσα από την οποία απέκτησε μια σπάνια πολιτιστική κληρονομιά και βέβαια μιαν εξέχουσα θέση στην ιστορία και τον πολιτισμό της Κύπρου. Η αρχαία πόλη της Πάφου, η Νέα Πάφος όπως ονομαζόταν, ιδρύθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. από τον Νικοκλή, τον τελευταίο βασιλέα της Παλαιπάφου (σήμερα: Κούκλια).Η Παλαίπαφος ήταν ένα από τα πιο γνωστά μέρη προσκυνήματος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και μια από τις πόλεις-βασίλεια της αρχαίας Κύπρου. Εκεί βρίσκονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Αφροδίτης, που ανάγεται στο 12ο αιώνα π.Χ. Περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή του Ελληνισμού, η Πάφος συνδέεται με τη λατρεία της θεάς του έρωτα και της ομορφιάς, που σύμφωνα με τη μυθολογία γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων στα ανοικτά της τοποθεσίας Πέτρα του Ρωμιού. Ο Νικοκλής τείχισε τη νέα πόλη και σημαντικά κατάλοιπα αυτών των οχυρωματικών έργων διασώζονται μέχρι σήμερα. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της υποδομής της πόλης φαίνεται ότι ήταν το Ελληνιστικό Θέατρο, το οποίο είχε χωρητικότητα 7.000 περίπου θεατών και είναι το μεγαλύτερο στο είδος του που βρέθηκε ποτέ στην Κύπρο. Οι Πτολεμαίοι, οι Ελληνο-Μακεδόνες ηγεμόνες της Αιγύπτου που έδρευαν στην Αλεξάνδρεια, κυβέρνησαν την Κύπρο από τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ., οπότε το νησί καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους. Οι Πτολεμαίοι βασιλείς έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη της Νέας Πάφου, η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε σημαντικό κέντρο με διεθνή προβολή. Τέτοια ήταν η σημασία που απέκτησε, ώστε στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. μεταφέρθηκε εκεί η πρωτεύουσα ολόκληρης της Κύπρου. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αρχιτεκτονικής στην πόλη, που αντικατοπτρίζει τον πλούτο και τον υψηλό βαθμό τέχνης και τεχνογνωσίας στον οποίο είχε φθάσει η ελληνιστική Πάφος, είναι οι λεγόμενοι "Τάφοι των Βασιλέων".
Πολιτισμός
Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Πάφου την κατέστησαν ένα μεγάλο, ανοικτό μουσείο και για τον λόγο αυτό η UNESCO την πρόσθεσε στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της. Πολύ σημντική κληρονομία θεωρούνται τα ψηφιδωτά που ανευρέθησαν μετά από ανασκαφές στην Κάτω Πάφο, στην Οικία του Διονύσου, την Οικία του Αιώνος και την Οικία του Θησέως, και τα οποία διατηρήθηκαν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση κάτω από τη γη για 16 αιώνες μέχρι την τυχαία ανακάλυψή τους στα τελευταία χρόνια και αποκάλυψή τους μετά από ανασκαφές πολλών ετών.
Στην ίδια περιοχή είναι και οι Τάφοι των Βασιλέων, που πιστεύεται ότι αποτελούν νεκροταφείο πλούσιων κατά την Ρωμαϊκή εποχή. Επίσης η στήλη του Αποστόλου Παύλου, οπού ο Απόστολος βασανίστηκε και μαστιγώθηκε με «σαράντα παρά μία» ως τιμωρία για την εισαγωγή «καινών δαιμονίων» στον τόπο κατά την Ιεραποστολική του δράση. Στην ίδια περιοχή βρίσκονται, κάτω από την επιφάνεια της γης οι κατακόμβες της Αγίας Σολομωνής και του Αγ. Λαμπριανού όπου γίνονταν οι πρώτες θρησκευτικές τελετές από τους Χριστιανούς όταν διώκονταν.
Στην ευρύτερη περιοχή των ψηφιδωτών βρίσκονται και τρία αρχαία θέατρα από τα οποία διατηρούνται μόνο τα δύο, το γνωστότερο από τα οποία είναι το «Αρχαίο Ωδείο» της Πάφου. Πρόκειται για ρωμαϊκό ωδείο το οποίο χρησιμοποιείται και σήμερα για παραστάσεις. Σώζονται επίσης κοντά στο Αρχαίο Ωδείο μέρος των τειχών της Πάφου, χαλάσματα της Ρωμαϊκής Αγοράς όπως και του Ασκληπιείου.
Πιο σύγχρονα μνημεία όπως το κάστρο «Σαράντα Κολώνες» απόμεινάρι της εποχής των Λουζινιανών, όπως και το σήμα κατατεθέν της Πάφου, το περίφημο κάστρο που βρίσκεται στο λιμανάκι της Πάφου και είχε κτιστεί για προστασία του λιμανιού από επιδρομείς αρχικά από τους Βυζαντινούς, και έπειτα από τους Λουζινιανούς το 13ο αιώνα.
Όλα τα πιο πάνω εντάχθηκαν σε ένα αρχαιολογικό πάρκο, που καλύπτει την περιοχή από το λιμάνι της πόλης μέχρι και τους τάφους των Βασιλέων, προσβάσιμο μόνο από πεζούς, ενώ ακόμα και σήμερα πολλές αποστολές από διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού καταφθάνουν στην περιοχή για ανασκαφές αφού ένα πολύ μικρό ποσοστό της έχει ανασκαφεί πλήρως.