Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Απριλίου 1919 και απεβίωσε στις 15 Νοεμβρίου 2013. Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ο μεγαλύτερος γιος του διαπρεπούς δικηγόρου Γιάννη Κληρίδη QC., C.B.E. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας και συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία. Συμμετείχε στο B΄Παγκόσμιο Πολέμο και κατατάχτηκε το 1939 στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία. Κατά την διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου πολέμου το 1942 το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε στη Γερμανία και ο ίδιος κρατήθηκε αιχμάλωτος. Στην αιχμαλωσία παρέμεινε μέχρι και το τέλος του πολέμου. Οι πολεμικές υπηρεσίες του κρίθηκαν ως εξαίρετες και διακεκριμένες. Το όνομά του δημοσιεύθηκε σε πολεμικό ανακοινωθέν ,με βασιλικό διάταγμα, στη "London Gazette" για την εξαίρετή του υπηρεσία.

Γλαύκος Κληρίδης
Kliridis.jpg
Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας / Βουλής
Πολιτικός Βίος
Θητεία {{{service_dates}}}
Προκάτοχος {{{predecessor}}}
Διάδοχος {{{successor}}}
Πολιτικό Κόμμα {{{political_party}}}
Προσωπικά Στοιχεία
Γεννήθηκε {{{born}}}
Πέθανε {{{died}}}
Τόπος Γέννησης {{{place_of_birth}}}
Εθνικότητα {{{nationality}}}
Υπηκοότητα {{{citizenship}}}
Σύζυγος {{{spouse}}}
Παιδιά {{{children}}}
Σπουδές {{{studies}}}
Επάγγελμα {{{occupation}}}
Ιστοσελίδα
{{{website}}}


Σπουδές

Ο Γλαύκος Κληρίδης σπούδασε νομική στο "Kings College" του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πήρε τον τίτλο L.L.B. τo 1948. Στη συνέχεια το 1951 αναγορεύθηκε Barrister-at-Law στο Gray's Ιnn και από το 1951 μέχρι το 1960 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο.

Ε.Ο.Κ.Α.

Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59. Υπηρέτησε με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και υπεράσπισε πολλούς αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., που είχαν συλληφθεί από τους Άγγλους. Ανέλαβε την πρωτοβουλία και ετοίμασε φάκελο για πολλές περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Άγγλους κατά την διάρκεια του αγώνα και τις παρουσίασε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πολιτική

Κατά την μεταβατική περίοδο μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και της ανεξαρτησίας της Κύπρου (1959-1960) πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1959 και διατέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης. Την ίδια περίοδο ανέλαβε την αρχηγεία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Εξελέγη μέλος και στη συνέχεια Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 1960 και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι τον Ιούλιο του 1976.

Άσκησε το λειτούργημα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αναπληρωτής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του στο εξωτερικό. Στη διάσκεψη του Λονδίνου που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για την αναζήτηση λύσης του Κυπριακού προβλήματος ανέλαβε την αρχηγία της Ελληνικής Κυπριακής Αντιπροσωπείας.

Στις 23 Ιουλίου 1974 ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας, λόγω του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Συντάγματος. Άσκησε αυτά τα καθήκοντα μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα κατά την οποία επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος είχε εξαναγκασθεί από το πραξικόπημα να την εγκαταλείψει στις 16 Ιουλίου 1974. Τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακάριος, όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων ευχαρίστησαν δημόσια τον Γλαύκο Κληρίδη για το έργο που επιτέλεσε κατά την περίοδο αυτή.

Το Φεβρουάριο του 1969 ίδρυσε το Ενιαίο Κόμμα και το Μάιο του 1976 ίδρυσε το Δημοκρατικό Συναγερμό με επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της Προοδευτικής Παράταξης και του Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος. Το 1968 ο Γλαύκος Κληρίδης ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες. Από αυτή τη θέση διεξήγαγε συνομιλίες με τον Ντενκτάς μέχρι τον Απρίλιο του 1976.

΄Ελαβε μέρος στις συζητήσεις του Κυπριακού προβλήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και εκπροσώπησε την Κύπρο αρκετές φορές. Επίσης διατέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 μέχρι το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Με την έγκριση του Πάπα Ιωάννη του 23ου του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου.

Κατά τις Βουλευτικές εκλογές του 1981, 1985 και 1991, ως επικεφαλής του Συνδυασμού του Δημοκρατικού Συναγερμού, εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, με την ιδιότητα του Προέδρου του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Συναγερμού μέχρι την εκλογή του στη θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 14 Φεβρουαρίου 1993.

Προεδρία

Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του απονεμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος. Επανεξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 15 Φεβρουαρίου 1998.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του (1993-2003) η Κύπρος άκμασε σημαντικά. Σταθεροποιήθηκε η οικονομία της χώρας και έγινε το πλουσιότερο από τα δέκα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004. Η κυβέρνηση Κληρίδη πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά την περίοδο της προεδρίας του ήταν ιδιαίτερα σεβαστός από τους ηγέτες του κόσμου του αλλά και σε τοπικό επίπεδο λόγω των επιτευγμάτων του. Έχασε ένα μέρος της δημοτικότητας του λόγω της ισχυρής υποστήριξής του στο Σχέδιο Ανάν για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Το 65% της τουρκοκυπριακής κοινότητας ψήφισε υπέρ του σχεδίου στο δημοψήφισμα, ενώ οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο με περισσότερο από 75% της λαϊκής ψήφου.

Το 2003 επαναδιεκδίκησε την προεδρία, αλλά έχασε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Είχε δημοσιεύσει το βιβλίο "Η Κατάθεση μου σε τέσσερις τόμους", καθώς και το βιβλίο "Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003".

Προσωπική Ζωή

Ήταν νυμφευμένος με τη Λίλα-Ειρήνη και είχε μια κόρη, την Καίτη Κληρίδου, η οποία είναι μέλος του πολιτικού γραφείου του Δημοκρατικού Συναγερμού και διατέλεσε για χρόνια Βουλευτής.

Πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 2013 σε ηλικία 95 ετών.

Συνδέσμοι

Πηγές