Πάφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αρχαία πόλη της Πάφου, η Νέα Πάφος όπως ονομαζόταν, ιδρύθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. από τον Νικοκλή, τον τελευταίο βασιλέα της Παλαιπάφου (σήμερα: Κούκλια).Η Παλαίπαφος ήταν ένα από τα πιο γνωστά μέρη προσκυνήματος του αρχαίου ελληνικού κόσμου και μια από τις πόλεις-βασίλεια της αρχαίας Κύπρου. Εκεί βρίσκονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Αφροδίτης, που ανάγεται στο 12ο αιώνα π.Χ. Περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή του Ελληνισμού, η Πάφος συνδέεται με τη λατρεία της θεάς του έρωτα και της ομορφιάς, που σύμφωνα με τη μυθολογία γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων στα ανοικτά της τοποθεσίας Πέτρα του Ρωμιού. Ο Νικοκλής τείχισε τη νέα πόλη και σημαντικά κατάλοιπα αυτών των οχυρωματικών έργων διασώζονται μέχρι σήμερα. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της υποδομής της πόλης φαίνεται ότι ήταν το Ελληνιστικό Θέατρο, το οποίο είχε χωρητικότητα 7.000 περίπου θεατών και είναι το μεγαλύτερο στο είδος του που βρέθηκε ποτέ στην Κύπρο. Οι Πτολεμαίοι, οι Ελληνο-Μακεδόνες ηγεμόνες της Αιγύπτου που έδρευαν στην Αλεξάνδρεια, κυβέρνησαν την Κύπρο από τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ., οπότε το νησί καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους. Οι Πτολεμαίοι βασιλείς έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη της Νέας Πάφου, η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε σημαντικό κέντρο με διεθνή προβολή. Τέτοια ήταν η σημασία που απέκτησε, ώστε στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. μεταφέρθηκε εκεί η πρωτεύουσα ολόκληρης της Κύπρου. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αρχιτεκτονικής στην πόλη, που αντικατοπτρίζει τον πλούτο και τον υψηλό βαθμό τέχνης και τεχνογνωσίας στον οποίο είχε φθάσει η ελληνιστική Πάφος, είναι οι λεγόμενοι “Τάφοι των Βασιλέων”