Χριστόφορος Σάββα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η συμβολή του στην ανανέωση και την ένταξη της στα σύγχρονα διεθνή ρεύματα είναι αδιαμφισβήτητη. Ενώ ήταν βασικά ζωγράφος του εργαστηρίου, ποτέ δεν έπαψε να πειραματίζεται Από το 1961 άρχισε να δουλεύει με το ανάγλυφο σε τσιμέντο χρησιμοποιώντας καλούπια από πολυστερίνη. Δούλευε στο αρνητικό ατοιμάζοντας το καλούπι, κόβοντας την πολυστερίνη με μαχαίρι ή καίγοντας την με πυρογράφο για να δημιουργήσει κοιλότητες που θα έδιναν όγκους και εξοχές. Τα έργα που δημιούργησε με τσιμέντο έχουν συνήθως είναι μεγάλα σε μέγεθος και αποτελούνται από μικρότερες πλάκες που συναρμολογούνται. Γίνονταν ειδικά για να εντοιχιστούν σε αναγειρόμενες οικοδομές σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες Ανδρέα και Ιάκωβο Φιλίππου και ιδιαίτερα με τον Σταύρο Οικονόμου. Σ' αυτό το είδος δουλειάς, ύστερα από την προετοιμασία του καλουπιού ακολουθεί βασικά δύο διαδικασίες: στην πρώτη περίπτωση χύνεται το άσπρο τσιμέντο και μετά την αφαίρεση του καλουπιού χρωμάτιζε τις διάφορες επιφάνειες από πάνω, ενώ στην δεύτερη περίπτωση το χρώμα ανακατεύεται με το τσιμέντο όταν ζυμώνεται και χύνεται στις προκαθορισμένες περιοχές. Κάποτε το όλο έργο περιορίζεται σε ένα μόνο υλικό, το χρωματιστό τσιμέντο, αλλά τις πιο πολλές φορές εμπλούτιζε την υφή της σύνθεσης του με τη χρήση διαφόρων υλικών όπως βότσαλα, χρωματιστό γυαλί και χρωματιστά πλακάκια, τα οποία τοποθετούσε στο καλούπι πριν να χυθεί το τσιμέντο.