Κυπριακοί χοροί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Είναι ζωηροί και δίνουν την ευκαιρία στους χορευτές να επιδείξουν τις ικανότητες τους. Στους καρτσιλαμάδες στέκονται οι δυο χορευτές αντικρυστά και με προκλητική στάση, έχοντας στη διάθεσή τους περιορισμένο χώρο ή τη δυνατότητα να αλλάζουν θέση με το συγχορευτή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χοροί εκτελούνταν κατά παραγγελιά και αυτό ήταν σεβαστό από όλους.  

Καλός χορευτής θεωρείται εκείνος που πρωτοτυπούσε ή που έκανε τα δικά του. Σε πολλά μέρη θεωρούσαν καλό χορευτή εκείνον που, όπως έλεγαν, χόρευε «πάνω στο βελόνι» ή «σε ένα μάρμαρο» (λαϊκή έκφραση που σημαίνει μια πλάκα με διαστάσεις 40 X 40 εκ. περίπου). Το κράτημα του ρυθμού εκτελούνταν με το τσάκρισμα των δακτύλων (πρόκληση κρότου με τα δάκτυλα).  

Οι αντρικοί χοροί αρχίζουν με τον πρώτο και συνεχίζουν με το δεύτερο και τρίτο, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι και μπορεί να θεωρηθούν και σαν ένας χορός. Μεταξύ τρίτου και τέταρτου χορού παρεμβάλλεται τραγούδι, το λεγόμενο τσιάττισμα (τσιαττιστό) που είναι το ταίριασμα φράσεων. Λέγεται και τρα(γ)ουδιστό ή τραουθκιά. Πρόκειται για δίστιχα της στιγμής που ταιριάζουν με την περίσταση. Στο σημείο αυτό οι χορευτές σταματούν να χορεύουν, ενώ στο γύρισμα της μουσικής χορεύουν και πάλι. Ακολουθεί ο πέμπτος χορός ή ο μπάλος που είναι συνυφασμένος με τραγούδι-τύπου αμανέ σε βυζαντινή κλίμακα, με αυτοσχέδια μελωδία και απαιτεί καλοφωνάρη.

Διαδεχόταν ο συρτός που έχει την ίδια διαδικασία με τον γυναικείο. Ακολουθούσε ο ζεϊππέκκικος, που είναι ατομικός χορός και περιλαμβάνει σύνθετα βήματα, δίνοντας την ευκαιρία στον χορευτή να κινηθεί ελεύθερα στο χώρο και να επιδείξει την δεξιοτεχνία του με αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και ποικιλία από φιγούρες. Τελευταίος χορός ήταν ο καροτσέρης, που εντάσσεται στην κατηγορία των χορών τύπου νησιώτικης σούστας ή χασαποσέρβικου. Περιλαμβάνει διαφορετικά βήματα από όλους τους άλλους χορούς, εκρηκτικές φιγούρες καθισμάτων και κτυπήματα των ποδιών με τα χέρια.