736
επεξεργασίες
Εθνολογικό Μουσείο (Οικία Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου) (προβολή κώδικα)
Αναθεώρηση της 07:16, 20 Ιουνίου 2018
, πριν από 6 έτηκαμία σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 30: | Γραμμή 30: | ||
Από την άλλη, μερίδα του λαού ήταν δυσαρεστημένη από τις βαριές φορολογίες - και επομένως με το Χατζηγεωργάκη που ήταν υπεύθυνος για την είσπραξη τους. Εχθρική στάση κατά του Δραγομάνου κράτησε και ο Γάλλος πρόξενος Regnault, που θεωρούσε το Χατζηγεωργάκη Ρωσόφιλο και επομένως εχθρό της Γαλλίας. Αυτή η δυσαρέσκεια εκδηλώθηκε και με την εξέγερση των Οθωμανών της Κύπρου το 1804, λόγω της αύξησης της φορολογίας και της σιτοδείας. Οι στασιαστές ξεσηκώθηκαν αρχικά εναντίον των τούρκικών Αρχών, οι οποίες κατάφεραν να στρέψουν την οργή, κατά της Εκκλησίας και του Δραγομάνου. Το αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη παραβιάστηκε και λεηλατήθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος. Ο ίδιος και η οικογένειά του διέφυγαν στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου παρέμειναν 3 χρόνια. Στη θέση του, ο Δραγομάνος διόρισε ως επίτροπό, το βοηθό του, Νικόλαο Νικολαΐδη, ο οποίος δεν άργησε να εκμεταλλευτεί τη θέση του και να πλουτίσει, συνεργαζόμενος στενά με τον μουχασίλη και εφαρμόζοντας τυραννικές μεθόδους για την είσπραξη των φόρων. Όταν ο Δραγομάνος απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, επέστρεψε το 1807 ώστε να ελέγξει τους λογαριασμούς. Ο Νικολαΐδης και ο Χασάν Αγάς, για να αποφύγουν τη λογοδοσία για τις αυθαιρεσίες τους, έστειλαν συκοφαντική αναφορά εις βάρος του Δραγομάνου στον Σουλτάνο. Τότε με απόφαση της Υψηλής Πύλης εκδόθηκε διάταγμα για τη σύλληψή του και για έλεγχο των λογαριασμών | Από την άλλη, μερίδα του λαού ήταν δυσαρεστημένη από τις βαριές φορολογίες - και επομένως με το Χατζηγεωργάκη που ήταν υπεύθυνος για την είσπραξη τους. Εχθρική στάση κατά του Δραγομάνου κράτησε και ο Γάλλος πρόξενος Regnault, που θεωρούσε το Χατζηγεωργάκη Ρωσόφιλο και επομένως εχθρό της Γαλλίας. Αυτή η δυσαρέσκεια εκδηλώθηκε και με την εξέγερση των Οθωμανών της Κύπρου το 1804, λόγω της αύξησης της φορολογίας και της σιτοδείας. Οι στασιαστές ξεσηκώθηκαν αρχικά εναντίον των τούρκικών Αρχών, οι οποίες κατάφεραν να στρέψουν την οργή, κατά της Εκκλησίας και του Δραγομάνου. Το αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη παραβιάστηκε και λεηλατήθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος. Ο ίδιος και η οικογένειά του διέφυγαν στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου παρέμειναν 3 χρόνια. Στη θέση του, ο Δραγομάνος διόρισε ως επίτροπό, το βοηθό του, Νικόλαο Νικολαΐδη, ο οποίος δεν άργησε να εκμεταλλευτεί τη θέση του και να πλουτίσει, συνεργαζόμενος στενά με τον μουχασίλη και εφαρμόζοντας τυραννικές μεθόδους για την είσπραξη των φόρων. Όταν ο Δραγομάνος απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, επέστρεψε το 1807 ώστε να ελέγξει τους λογαριασμούς. Ο Νικολαΐδης και ο Χασάν Αγάς, για να αποφύγουν τη λογοδοσία για τις αυθαιρεσίες τους, έστειλαν συκοφαντική αναφορά εις βάρος του Δραγομάνου στον Σουλτάνο. Τότε με απόφαση της Υψηλής Πύλης εκδόθηκε διάταγμα για τη σύλληψή του και για έλεγχο των λογαριασμών | ||
του κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Χατζηγεωργάκης το πληροφορήθηκε και διέφυγε ξανά στην Κωνσταντινούπολη ώστε να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά αυτή τη φορά δεν τα κατάφερε. Αποκεφαλίστηκε το Μάρτη του 1809 στην Κωνσταντινούπολη με εντολή του νέου [[Μεγάλος Βεζύρης Γιουσούφ Ζία|Μεγάλου Βεζύρη Γιουσούφ Ζία]] που τον μισούσε, παρόλες τις προσπάθειες των πρεσβευτών της Αγγλίας και της Ρωσίας, που εξασφάλισαν κάπως αργά τη σουλτανική εντολή για τη σωτηρία του. | |||
Η περιουσία του δημεύθηκε και η οικογένεια του γνώρισε την εξορία και τη φυλάκιση για αρκετά χρόνια. Το αρχοντικό του αγοράστηκε από την Τουρκάλα Χατιζέ χανούμ Μαγνήσαλη για 13.000 γρόσια. Το 1830 επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη ο μικρότερος γιος του Δραγομάνου, ο Τσελεπή Γιάγκος, που αγόρασε την οικία με δάνειο που πήρε από την Αρχιεπισκοπή. Ο Τσελεπή Γιάγκος εγκαταστάθηκε στο πατρικό του σπίτι με τη σύζυγό του Ιουλιανή, του γένους Βοντιτσιάνο. Ο ίδιος πέθανε το 1874 και η σύζυγος του παρέμεινε σε αυτό μαζί με την οικογένεια της ανηψιάς της Ουρανίας Ζαχαριάδου Οικονομίδη, την οποία είχε υιοθετήσει αφού δεν είχε δικά της παιδιά. Το αρχοντικό πέρασε μετά στα χέρια των τεσσάρων θυγατέρων της Ουρανίας. Με τον θάνατο της τελευταίας ενοίκου Ιουλίας Πική το 1979 και σύμφωνα με την επιθυμία της ίδιας αλλά και της αδελφής της Άννας Δημητριάδου, το μέρος της οικίας που τους ανήκε μαζί με την επίπλωση του κληροδοτήθηκε στην Αρχιεπισκοπή. Το υπόλοιπο τμήμα της οικίας αποκτήθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων. | Η περιουσία του δημεύθηκε και η οικογένεια του γνώρισε την εξορία και τη φυλάκιση για αρκετά χρόνια. Το αρχοντικό του αγοράστηκε από την Τουρκάλα Χατιζέ χανούμ Μαγνήσαλη για 13.000 γρόσια. Το 1830 επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη ο μικρότερος γιος του Δραγομάνου, ο Τσελεπή Γιάγκος, που αγόρασε την οικία με δάνειο που πήρε από την Αρχιεπισκοπή. Ο Τσελεπή Γιάγκος εγκαταστάθηκε στο πατρικό του σπίτι με τη σύζυγό του Ιουλιανή, του γένους Βοντιτσιάνο. Ο ίδιος πέθανε το 1874 και η σύζυγος του παρέμεινε σε αυτό μαζί με την οικογένεια της ανηψιάς της Ουρανίας Ζαχαριάδου Οικονομίδη, την οποία είχε υιοθετήσει αφού δεν είχε δικά της παιδιά. Το αρχοντικό πέρασε μετά στα χέρια των τεσσάρων θυγατέρων της Ουρανίας. Με τον θάνατο της τελευταίας ενοίκου Ιουλίας Πική το 1979 και σύμφωνα με την επιθυμία της ίδιας αλλά και της αδελφής της Άννας Δημητριάδου, το μέρος της οικίας που τους ανήκε μαζί με την επίπλωση του κληροδοτήθηκε στην Αρχιεπισκοπή. Το υπόλοιπο τμήμα της οικίας αποκτήθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων. | ||